Ο χορός των λιονταριών είναι ένα σύμβολο της κινεζικής κουλτούρας;
2020/10/17
Κάθε εαρινό φεστιβάλ, ανεξάρτητα από το βορρά και το νότο, αρκεί να υπάρχουν κινεζικά μέρη δεν είναι χωρίς το λιοντάρι να χορέψει. Κάθε λιοντάρι έχει δύο άτομα να παίξει μαζί, ένα άτομο χορεύει το κεφάλι, ένα άτομο χορεύει ουρά, κάτω από το μεγάλο γκονγκ, το μεγάλο τύμπανο, το μεγάλο κύμβαλο συνοδός κάνει το λιοντάρι κάθε μορφή κίνησης. Για παράδειγμα, "το μέτωπο άδειο πάνω από το λιοντάρι", "πίσω άδειο πάνω από το ψηλό τραπέζι", "το σύννεφο πάνω από το σωρό δαμάσκηνων" και ούτω καθεξής. Συγκεκριμένα, ένα άτομο έπαιξε το μικρό λιοντάρι κρατώντας ορτανσία για να προσελκύσει την παράσταση "λιοντάρι ορτανσία" του λιονταριού που λατρεύουν οι άντρες, οι γυναίκες και τα παιδιά.
Ο θρύλος λέει ότι ο χορός των λιονταριών προήλθε από τις δυναστείες του Νότου και του Βορρά, ο διάσημος στρατηγός Zong (ανιψιός του καλλιγράφου Ανατολής Jin Zong Bing) στα Γιουάντζια 22 χρόνια (445 μ.Χ.) και στη νότια χώρα Linyi (περίπου τώρα στο νότιο τμήμα του Βιετνάμ Shunhua, κ.λπ.) ένας πόλεμος. Ο Zong ήταν πρωτοπόρος και βρήκε ένα έξυπνο σχέδιο μετά από διαδοχικές αποτυχίες. Παραγγείλετε τους άντρες του να χαράξουν κομμάτια ξύλου, να φτιάξουν καπέλα κεφαλής και μάσκες λιονταριού, φορώντας κίτρινα ρούχα, ο εχθρός σκέφτηκε λανθασμένα ότι αμέτρητα λιοντάρια έτρεξαν, όλα νίκησαν και έφυγαν, ο Ζονγκ κέρδισε τη νίκη. Στη συνέχεια, το λιοντάρι άρχισε να εξαπλώνεται στους λαούς, προσθέτοντας γλείψιμο, ξύσιμο, κύλισμα, τέντωμα, τραβώντας τα αυτιά και άλλες ενέργειες, η εικόνα έγινε επίσης ιδιαίτερα υπέροχη, σταδιακά ερμηνεύτηκε ως "χορός λιονταριού, αποστολή ευοίωνο" έθιμο. Για πολύ καιρό, πολλοί Κινέζοι πιστεύουν ότι τα λιοντάρια και ο χορός των λιονταριών αποτελούν τα κινεζικά πολιτιστικά μας σύμβολα από την αρχαιότητα, αλλά είναι αλήθεια;
Ναός δίκαιου λιονταριού ορτανσίας, δίκτυο πηγής
Το λιοντάρι θεωρούσε πάντα ένα θηρίο Rui στην Κίνα. Στην πραγματικότητα, η Κίνα δεν παράγει λιοντάρια, είναι ξένο ζώο. Στην αρχαία Ασία, τα λιοντάρια ήταν κοινά ζώα στην Ινδία, την Περσία, τη Βαβυλώνα, την Ασσυρία και τη Μικρά Ασία. Το ασιατικό λιοντάρι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη γάτα στην Ασία μετά την τίγρη. Το λιοντάρι ζυγίζει 160-190 κιλά και το λιοντάρι ζυγίζει 110-120 κιλά. Η γούνα είναι αφράτη και τα αυτιά και οι αγκώνες της ουράς είναι μακρύτερα. Οι σημερινές άγριες κοινότητες ζουν μόνο στο Gil Forest National Park στο Gujarat, στη δυτική Ινδία. Σύμφωνα με την έρευνα που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2015, ο αριθμός είναι περίπου 523. Το κύριο θήρα τους είναι τα ελάφια νερού, τα ελάφια λουλουδιών, η μπλε αντιλόπη, η ινδική γαζέλα, ο αγριόχοιρος και τα ζώα.
Τα ασιατικά λιοντάρια εισέρχονται στον Έλαν από το Ιράκ (τώρα επαρχίες Αλ-Χουζεστάν και Ιλάμ του Ιράν), στη συνέχεια εξαπλώνονται κατά μήκος του νότιου Ιράν, ανατολικά στο Αφγανιστάν και την Ινδία και το Πακιστάν, στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, βόρεια στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Το λιοντάρι έχει τη λειτουργία του σοκ και των κακών πνευμάτων. Χρησιμοποιείται συχνά για την προστασία της πύλης μπροστά από αρχαία κινεζικά αρχιτεκτονικά παλάτια, ναούς, κυβερνητικά γραφεία, κήπους και μαυσωλεία. Ο Γιουάν Xiong Mengxiang έγραψε αρχεία "Ανάλυση των εθίμων του Jin Zhi που έχασε": "Στο σπίτι του επίσημου φόρου Shu Shuo, ο πρώτος της βιβλιοθήκης, πετούσε κυρίως λιοντάρια με σίδερο χοίρου, αριστερά και δεξιά έξω από το κάθισμα, ή με λευκό πέτρινη σμίλη, όπως παραπάνω. " Αυτή είναι η παλαιότερη και πιο λεπτομερής καταγραφή της εμφάνισης του λιθίου λιονταριού της πύλης στη χώρα μας.
Συλλογή Μουσείου Τέχνης Λίθινης Τέχνης στο Πεκίνο από το 1271 έως το 1368
Στην πραγματικότητα, αυτή η πρακτική δεν έχει εξαπλωθεί μόνο στην Κίνα, το Ιράν, το Αφγανιστάν. Τα πέτρινα λιοντάρια εξακολουθούν να είναι δημοφιλή στις πύλες των τραπεζών και των μουσείων σε αυτήν την περιοχή. Στην πύλη του Εθνικού Μουσείου του Αφγανιστάν βρίσκεται ένα σπασμένο πέτρινο λιοντάρι.
Πύλη Εθνικού Μουσείου Αφγανιστάν, Δίκτυο Πηγών
Με την εισαγωγή των λιονταριών στην Κίνα, οι δύο λέξεις για τα λιοντάρια άρχισαν να εμφανίζονται στην Κίνα. Μια λέξη είναι το "gui", που είναι κοντά στην προφορά των αρχαίων Χίντι, και ο Αμερικανός λόγιος Xue Aihua πιστεύει ότι εξαπλώθηκε από την Ινδία στην Κίνα το π.Χ. Οι πρώτοι είδαν τα μάχη των κρατών "Βιογραφία Mu Tianzi" τόμος 1: Ο Bai Jao είπε: "η πτέρυγα των πτηνών, είπε. Οι χαρταετοί και οι πελαργοί πετούν οκτακόσια μίλια. Ένα διάσημο θηρίο κάνει ένα πόδι. Πηγαίνετε πεντακόσια μίλια την ημέρα. .. "Δύο μελετητές του Τζιν σημείωσαν τον Γκουο Που:" Τζια, Σι Ζι, τρώνε επίσης λεοπάρδαλη. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από τον 2ο αιώνα π.Χ., το "Er Ya Shi Beast" καταγράφει: "σαν μια γάτα, τρώτε λεοπάρδαλη τίγρης." Είμαι σκύλα. Ο Guo Hongnong σημείωσε επίσης: «Δηλαδή, και ο δάσκαλος, εκτός της δυτικής περιοχής».
Η δεύτερη λέξη είναι "γιος δασκάλων", που πιστεύεται από τον Αμερικανό λόγιο Xue Aihua ότι εισήχθη στην Κίνα από το Ιράν κατά τα πρώτα χρόνια της Δυτικής Δυναστείας των Χαν, αλλά μόνο το Μεσαίωνα το όνομα του ζώου ήταν χρησιμοποιείται συχνά μέχρι τώρα. Η λέξη "λιοντάρι" δεν εμφανίστηκε μέχρι τη Βόρεια Δυναστεία Τραγούδι, αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν δασκάλους για να καλούν λιοντάρια. Μόλις η δυναστεία των Μινγκ το λιοντάρι αντικατέστησε επίσημα τον δάσκαλο. Ο ιατρός επιστήμονας της Δυναστείας Μινγκ Λι Σιζέν "Συλλογή της Μητέρας Medica" είπε: "Τα λιοντάρια από τα δυτικά κράτη, για τα μακρά θηρία." Ο Ming Zhang Dai από τον όγκο "Night Boat" του 17ου τετάρτου πνεύματος του θηρίου είπε: "Λιοντάρι, ένα πουλί".
Ο χορός των λιονταριών εξαπλώθηκε από την Κεντρική Ασία, τη Νότια Ασία, εξαπλώθηκε αρχικά στο Σινγιάνγκ, το Κινγκχάι, το Θιβέτ και έπειτα στις Κεντρικές Πεδιάδες. Συνοψίζοντας όλους τους τόπους επικοινωνίας, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι είναι βασικά σύμφωνο με τη διαδρομή που εισήγαγαν τα λιοντάρια, οπότε η τέχνη του χορού λιονταριού, που έχει κινεζικά πολιτιστικά σύμβολα, σχετίζεται επίσης με την ξένη επιρροή.
